hayatımın yaklaşık 2 haftadır aslında ne kadar eğlenceli olduğunu şuan çözümlemiş bulunuyorum sevgili bilog. insanları ne kadar cok sevdiğimi de bu psikanalizin içine alıyorum hatta. insanlar diyl de arkadaşlarımı. çok seviyorum lan ben arkadaşlarımı, çok acayipler çünkü. durup durup diyoruz ya killerqueen'imle bizim bitane normal arkadaşımız yok mu ulan diye, hakkaten yok ulan. belki de biz anlamıyoruz, ki anlamadığımız baştan belli saçma sapan durumlar yaşadığımızdan. amaaaan, pozitivitemi etkilemiycek gene de bu mevzular, ant verdim kıııız! ne tarafa sarcağmı şaşırmış durumda yaşadığım abuk iç hesaplaşma bile etkilemiycek, gerçekten.
zaten hava ısınmış, efendim güneş parlıyor deniz ışıltılı filan, balkondaki kumrunun kocası kıyır kıyır balkon demirlerine yanaşmaya çalışırken babam tişörtüne yapışmış 3 adet pirinç ve alnının üstünde kumandayla şuan yan koltuğumda horuldarken ilayda "ayvicivoke" klipleri izlerken annem şekerlikten kırılırken yarın thy sitesi ekibiyle çılgınca bir program bizi beklerken apo dans edicem derken tabureden gerisin geriye düşücekken mendosla gizemi öldüresiye mıncıklayabilecekken burgerpeyniri kadar mükemmel bişey var ise o da erimiş burgerpeyniriyken sexandthecity ve housemd gibi muazzam diziler varken fenerbahçe şampiyon olma yolundayken sınavlar iyiyken yepisyeni güpgüzel fotograflar meydana çıkmışken californiadream gerçek olma yolundayken no woman no cry ithaf ediyorum kendime!
hakkaten ne süper şeyler var, unuttuklarım, affedin beni!
ayrıca karıkoca kumrular, familyanızdan tiksiniyorum ama azcık bi sempati duymuş olablirim size karşı!
ne de olsa streptopelia decaocta bi yerde =))))
YanıtlaSil